«هنر حسابداری»
هنر حسابداری، حسابداری چیست؟
حسابداری هنر تنظیم کردن، نگهداری کردن، ثبت کردن و آنالیز کردن فعالیت های مالی است. حسابداری به طور کلی شناخت زبان تجارت است. حسابدار چنین اطلاعات حسابداری را ترجمه می کند و معنای آنها را مورد توجه استفاده کنندگان قرار می دهد. هر سازمان انتفاعی یا غیرانتفاعی، تعاونی، مذهبی یا دولتی برای تهیه کردن اطلاعات حسابداری نیاز به حسابدار دارد.
چه کسانی از اطلاعات حسابداری استفاده می کنند؟
اطلاعات حسابداری مورد استفاده هر کسی می باشد. مدیر یک سازمان کسی است که عهده دار مسئولیت رسیدگی و اقدام کردن به یک مدیریت خوب است و برای فراهم کردن و اختصاص دادن به تصمیمهای حسابداری به اطلاعات حسابداری تکیه می کند. سرمایه گذاران در یک بنگاه به اطلاعاتی در مورد وضعیت مالی و پیش بینی آینده در یک سازمان نیازمند هستند. بانک دارها و فراهم آورندگان، اعطا کنندگان وام و بستانکاران به سازمان، درستی و صحت وضعیت مالیشان بر اساس اطلاعات حسابداری آشکار می شود. حتی مشتریان و کارگرانی که در این مورد سرو کار دارند برای ساخت یک سازمان از اطلاعات حسابداری استفاده می کنند.
یک حسابدار چه اطلاعاتی را جمع آوری می کند؟
دنبال کردن حسابداری مسیری از همه معاملات تجاری است. یک معامله تجاری هر فعالیت تجاری را به دنبال دارد که مالک یا مالکان شرکت مالکیت آن را دارا هستند.
دارایی چیست؟
چیزهایی که متعلق به هر سازمان تجاری باشد را دارایی می گویند. به منظور اینکه یک قلم از دارایی مورد رسیدگی قرار بگیرد، می تواند لازمه دو مشخصه باشد:
1. آن دارایی باید متعلق به خود سازمان باشد.
2. آن دارایی می باید ارزش پولی داشته باشد.
موسسه حق مسلم دارد که دارایی را نگه دارد، از آن استفاده کند، از آن بهره مند شود یا آنرا دور بیاندازد.
بهای پولی وقتی به وجود می آید که اگر خریدار بخواهد مقداری پول را به فروشنده بابت دارایی پرداخت کند.
چه کسی مالکیت دارایی ویژه عینی را دارد؟
مالکین شرکت:
مالکین در هنگام شروع یک تجارت داراییهای شرکت را در تجارت قرار می دهند. این داراییها ممکن است نقد باشند، فراهم کردنی باشند و یا لوازم و اثاثه باشند (غیرنقد). هر دارایی یک فاکتور بر اساس قیمتی که روی دارایی خود شرکت است، دارد. از آنجایی که مالکی وجود دارد و همچنین مالکیت دارایی شرکت تجاری را دارد نشان می دهد که مالکان موسسه دارای مالکیت و عدالت می باشند. تنظیم کردن یک ثبت توسط حسابداری نشان می دهد که مالکین شرکت در تجارتند. این ثبت سرمایه نامیده می شود.
وام دارایی چیست؟
وام مخصوص دارایی
در بعضی از شرکتها دارایی مورد استفاده ممکن است نامناسب به چشم آید برای تجارت کردن. وقتی چنین اتفاقی می افتد ممکن است ضروری باشد که از منابع دیگران دارایی های دیگری بدست آورد.
آشکارترین راه برای افزودن دارایی می تواند توسط وام گرفتن انجام شود که می تواند به صورت نقد یا غیرنقد باشد.
در شرکت گفته می شود که بدهی داشتن یک مسئولیت است. بی توجه بودن نسبت به اینکه بدهی چه چیزی است، در قرارداد بازگردادن آن به مشتری قید شده است. شرکت داراییها را از طریق وام بدست می آورد.
بعضی وقتها یک بدهی یا هر بدهی شناخته شده ای در شرکت برخورد می کند. تا زمانی که بدهی پرداخت شود (شخصی که بدهکار می باشد) گفته می شود که بستانکار بابت اصل وام طلبی دارد. تعهد تعریفی از میزان یا مبلغ بدهی بستانکار و یا سود شریک های دیگر می باشد. همچنین گفته می شود که یک بدهی بستانکاری مالک دارایی تجاری است.
موضوعی که تعریفی از یک بدهی است برابر است با تعریف سرمایه.
(سرمایه دارایی مالک تجاری می باشد توسط شرکت) از آنجایی که سرمایه یک دارایی است نه یک بدهی. (آن سرمایه نام دارد). سرمــــایه در جای مخصوصی یعنی در سومین طبقه بندی اعلام قرار می گیرد. آن در قسمت بدهی ها است.
معادله حسابداری
چنانچه سرمایه و بدهی مالک جمع شوند دارایی مالک تجاری بدست می آید و موازنه می شوند. سرانجام شکل معادله ای را که به طور کلی شناخته شده، معـــــادله حسابداری می باشد:
بدهی + سرمایه = دارایی
بدهی فرمهای زیادی می تواند داشته باشد. اگر مالک تجاری پولی را به عنوان وام دریافت کند و تعهد کند به طور شفاهی که وام را بازپرداخت کند، این یک بدهی شناخته شده است که در نهایت وام گیرنده می پردازد و وام دهنده دریافت می کند. چنانچه تعهد کند که فرمی از مدرک (سند) نوشته شده را بگیرد، که آن سند می تواند سفته (عندالمطالبه) باشد. سپس یک قراردادی شناخته می شود بین وام گیرنده و وام دهنده.
بپنداریم به اطلاعات زیر:
بدهی + سرمایه = دارایی
14000 + 0 = 14000
یک تاجر وامی به مبلغ 6000 ریال از بانک محلی دریافت می کند، چه رویدادی در طبقه بندی مختلف در معادله حسابداری روی خواهد داد؟ یک جمع جدیدی را نشان می دهد چنانچه یک نتیجه جدیدی از ثبت کردن معاملات است.
سرمایه + بدهی = دارایی
14000 + 0 = 14000
0 – 6000 = 6000
14000 + 6000 = 20000
صورتهای مالی چیست؟
در فصل اول ما یاد گرفیتم که یکی از وظایف حسابدار دنبال کردن و پیدا کردن اطلاعات حسابداری می باشد. حسابدار همچنین به دنبال تهیه کردن گزارش های مختلف از اطلاعات حسابداری می باشد، بر اساس گزارشهایی که سازمانهای تجارتی در یک اصل قانونی استفاده می کنند:
صورت حساب زود و زیان
صورت حساب سرمایه
ترازنامه (بیلان)
این صورتهای مالی در حال حاضر در اطلاعات حسابداری در گزارشهای رسمی که گروههایی علاقمند به آن هستند قرار گرفته است. همچنین روسا، بستانکاران، سرمایه گذاران و دوایر دولتی که در تجارت هستند از آن استفاده می کنند.
این گزارشات در تجارتخانه هایی که ثبت تجاری دارند و دارای اطلاعات می باشند آماده و تهیه می شوند. بنابراین معاملات دارایی های موجود، بدهی های دائمی و بدهی های موقت و داده هایی که از آنها استفاده می شوند در صورتهای مالی تهیه می شوند. صورتهای مالی حداقل سالی یک مرتبه استفاده می شوند. این به نام دوره حسابداری شناخته شده است. در هر حال (وضعیت) آنها در اول فروردین ماه شروع می شود و در آخر اسفند ماه هر سال پایان می یابد.
یک دوره مالی شامل 12 ماه می باشد و به طور کلی یک سالنامه یا سال مـــالی نامیده می شود. سازمانها ممکن است صورتهای مالی را در دوره کمتر از یکسال تهیه کنند که این صورتها به طور کلی صورتهای موقتی نامیده می شوند. صورتهای موقتی تهیه می شوند برای یک سال مالی.
به عنوان مثال صورتهای مالی دو ماهه، سه ماهه و یا حتی ماهانه می باشد.
صورتحساب درآمد و هزینه ها (سود و زیان)
صورت حساب سود و زیان یک گزارشی که درآمد فعلی، هزینه ها و درآمدها و هزینه های دیگر برای یک دوره زمانی تنظیم می شود، صورت حساب سود و زیان به دو بخش تقسیم می شود. بخش اول که عنوان نامیده می شود و بخش دوم که قسمت اصلی می باشد. در عنوان سود و زیان سه سوال پرسیده می شود:
1. نام شرکت چه کسی می باشد؟
2. چه صورت حسابی دارد تنظیم می شود؟
3. در چه زمانی صورتحساب دارد تنظیم می شود؟
قسمت اصلی صورت حساب سود و زیان درآمدها و هزینه ها می باشد. هیچ کدام از این اقلام سود و زیان نمی باشند. زمانی که جمع درآمدها بیشتر از جمه هزینه ها شد نشانه سود می باشد، اگر جمع هزینه ها بیشتر از جمه درآمدها باشد نشانه زیان است.
مثال: صورتحساب سود و زیان
شرکت خدماتی اتومبیل سواری
صورت حساب سود و زیان
برای سال مالی منتهی به 29/12/xx13
درآمدها:
درآمد اتومبیل سواری 124000
هزینه ها:
هزینه تعمیرات 2350
هزینه حقوق 64000
هزینه گاز و نفت 400
ه. بیمه 300
جمع کل هزینه ها 73850
سود 50150
موضوعی که به یک دوره مالی اختصاص دارد در صورت حساب سود و زیان قرار می گیرد. آیا این درست است که تمام صورتحساب سود و زیان برای یک دوره مالی یا یک اصل موقت تهیه می شود؟
صورت حساب سرمایه
ما در اول فصل یاد گرفتیم که سرمایه مالک، مالکیت او را (مذکر) یا (مونث) نسبت به تجارت داراییها نشان می دهد. بخش اول از گفتگوی اولیه در حقیقت این بود که شرکت هر چقدر سود و یا درآمد تجاری داشته باشد تقریباً متعلق به مالک می باشد. مالک حق دارد که از سود شرکت که بدست آورده کناره گیری کند و یا بخواهد درآمدی در شرکت داشته باشد.
اگر رویکرد بعدی برگزیده شود، سودها در ثبت سرمایه مالک اضافه می شود. اگر مالک کناره گیری کند از شرکت بیشتر درآمدهای شرکت در نتیجه کاهش می یابد در سرمایه مالک. هر چند که رویداد در این مورد انجام شده است، آن باید تصفیه شده باشد در ثبت کردن مالکیت مالک.
صورت حساب سرمایه تغییرات سرمایه مالک را در یک محل در طول یک دوره مالی نشان می دهد (معمولاً در یک سال مالی). زیرا بعضی از اطلاعاتی که در صورت حساب سرمایه استفاده می شود از صورت حساب سود و زیان می آید. صورت حساب سرمایه بعد از صورت حساب سود و زیان تهیه می شود.
صورت حساب سرمایه هم شبیه به صورت حساب سود و زیان است به دو بخش تقسیم می شود. عنوان و قسمت اصلی صورت حساب در عنوان این صورت حساب مثل عنوان صورت حساب سود و زیان سه سوال می شود.
1. صورت حساب چه کسی است؟ 2. چه صورت حسابی است؟ 3. چه وقت تنظیم می شود؟
مثال: صورت حساب سرمایه
برای سال مالی منتهی به 29/12/xx13
موسسه خدماتی اتومبیل سواری
سرمایه اول دوره 23200
سود سال مالی 50150
سرمایه گذاری مجدد 45000
درآمد سال 5150
سرمایه پایان دوره 28350
صورت حساب سرمایه شخص اتفاقات در شرکت مالک در تجارت را در طول سال نشان می دهد. اگر مالک سرمایه ای در شرکت اضافه می کرد این کار به نظر شبیه اضافه کردن درآمد می بود در طی آن سال. تغییرات سرمایه مالک در یک نقطه ای آغاز و در نقطه دیگر سال پایان می یابد یا به نقطه ای که اشاره می کند توسط صورتهای موقت، روی خواهند داد در نتیجه یک نتیجه از موقعیت های زیر:
1. افزودن دائمی در سرمایه گذاری مالک در شرکت. (افزایش سرمایه)
2. کاهش دارایی در سرمایه گذاری مالک در شرکت. (کاهش سرمایه)
3. کناره گیری کردن مالک از دارایی های شرکت و معمولاً در پیش بینی سود. (کاهش سرمایه)
4. شناسایی سود برای دوره مالی. (افزایش سرمایه)
5. شناسایی زیان برای دوره مالی (کاهش سرمایه)
در صورت حساب سرمایه شرکت خدماتی اتومبیل سواری jones اگر کاهش سرمایه بیشتر از افزایش سرمایه بود نتیجه کاهش سرمایه خواهد بود.
ترازنامه (بیلان)
ترازنامه وضعیت مالی یک شرکت را در یک تاریخ مشخص در شرکت نشان می دهد. ترازنامه شرح دادن معادله حسابداری را نمایش می دهد. در فصل اول سرانجام از این معادله داده شده بود:
سرمایه + بدهی = دارایی
ترازنامه شرح دادن لیستی از دارایی های مالکان شرکت، بدهی ها، بستانکاران و دیگر بخشها مانند سرمایه را فراهم می آورد. ترازنامه شناخته شده است زیرا آن تکمیل می باشد. ترازنامه باید در تراز باشد.
در بخشهای دیگر باید جمع قیمتهای دارایی در موافقت با قیمت بدهی های شرکت باشد و با سرمایه شرکت برابری کند. ترازنامه جمعی از ماهیتها است که آن گزارش ها نتیجه همه فعالیتهای مالی از اطلاعات شرکت است.
چنانچه در دوره های قبل صورت حساب سرمایه بعد از صورت حساب سود و زیان تهیه می شد، ترازنامه ممکن است در هر لحظه از زمان تهیه شود. در حالی که ترازنامه پس از صورت حساب سود و زیان یا صورت حساب سرمایه تهیه می شود. سرمایه ای که در ترازنامه قرار گرفته می شود و تهیه می شود سرمایه ای است که در صورت حساب قبلی یعنی در صورت حساب سرمایه می بود.
اگرچه سرفصل ترازنامه اساسی است در دو عملکرد دیگر، در یک جهت مهم متفاوت است. اختصاص دادن به ترازنامه برای تمام دوره زمانی نیست بلکه نسبتاً در یک لحظه از زمان می باشد. ترازنامه در اصل برداشتن یک عکس فوری از وضعیت مالی یک واحد در آخر دوره می باشد. اگر ما ترازنامه را در آخر فروردین xx13 تهیه کرده بودیم، وضعیت مالی شرکت را در آن زمان به ما نمایش می داد. این ترازنامه با تهیه کردن ترازنامه های دوره قبل و دوره بعد متفاوت می باشد.
گزارش و نوعهای شمارش
شکل های ترازنامه به دو صورت است: 1. شکل گزارش و 2. شکل شمارش. اگرچه هر دو شکل اطلاعات یکسانی را فراهم آورد نمایش آنها بر اساس کاربرد آن توسط حسابدار متفاوت خواهد بود.
مثال: ترازنامه
موسسه خدمات اتومبیل سواری jones
ترازنامه
31 فروردین xx13
داراییها:
نقد 19900
بدهکاران 2800
ملزومات 1200
اثاثه 38000
جمع داراییها 61900
بدهی و سرمایه:
بستانکاران 3200
پرداختنی 30350
جمع بدهی ها 33550
سرمایه 28350
جمع بدهی و سرمایه 61900
مثال: شکل شمارش ترازنامه
موسسه خدمات اتومبیل سواری jones
ترازنامه
31 فروردین xx13
داراییها: بدهی ها و سرمایه:
نقد 19900 بستانکاران 3200
بدهکاران 2800 پرداختنی 30350
ملزومات 1200 جمع بدهی ها 33550
اثاثه 38000 سرمایه 28350
جمع داراییها 61900 جمع بدهی ها و سرمایه 61900
طبقه بندی ترازنامه
هر ترازنامه ای تهیه می شود تا اینکه بی توجه به شکل آن، اقلام طبقه بندی شده باشند بر اساس طبقات. داراییها، بدهی ها و سرمایه مالک گروهی مجزا بودند.
نوع های دارایی
داراییها ممکن است به گونه های مختلف باشد. در حالی که در آنها ممکن است گروهی در طبقات چگونگی دارییها باشند. آنها ممکن است قابل لمس باشند و ممکن است غیر قابل لمس باشند. یک دارایی لمس پذیر می تواند دیده شود و معین باشد و ممکن است لمس بشوند، چنانچه آنها را قبلاً توضیح دادیم و آنها در سومین طبقه لیست داراییها قرار می گیرند. آنها داراییهای فیزیکی هستند، دارایی که لمس پذیر نمی باشد، فیزیکی نمی باشد، اما آن ارزش و امتیازی برای مالک به حساب می آید. داراییهای غیر فیزیکی مثل دو چیز گشودن و حق رأی می باشد.
داراییها در داخل سازمان به چهار بخش تقسیم می شوند: 1. دارایی های معمولی 2. سرمایه گذاری 3. اثاثیه، ماشین آلات و ملزومات و … 4. داراییهای غیر فیزیکی
داراییهای عادی (معمولی) تعریف شده هستند به صورت نقد و دیگر داراییهایی که می توانند دریافت بشوند و یا انتظار می رود که تبدیل به نقد شود و یک سال یا کمتر از یک سال مورد استفاده قرار می گیرد.
مثال هایی از داراییهای عادی شامل نقد، بدهکاران (دریافتی از مشتریان) و ملزومات می باشد.
سرمایه گذاریها به طور کلی از یک ماهیت بلند مدت می باشند که در عملکرد نرمال سازمان ها مورد استفاده قرار نمی گیرد و انتظار نمی رود در طول یک سال به نقد تبدیل شود. مثال هایی از سرمایه ها اوراق قرضه و اسناد دیگر سازمان ها می باشند.
اثاثیه، ماشین آلات، و ملزومات داراییهایی هستند که مورد استفاده قرار می گیرند در عملیات حسابداری سازمان ها و انتظار می رود که در طول بیشتر از یکسال مورد استفاده قرار بگیرند. این نوع داراییها همچنین داراییهای ثابت نامیده می شوند. مثالهایی از این دارایی مثل زمین، ساختمان، ماشین آلات و اثاثه می باشد.
دارایی های غیرفیزیکی معمولاً ماهیت نیمه طولانی دارند که داراییهای فیزیکی نمی باشند اما متعلق به مالک آن سازمان می باشد. مثالی از این دارایی ها حق چاپ، سرقفلی و پروانه کسب می باشد.
طبقه بندی بدهی ها
طبقه بندی بدهی ها شبیه روش طبقه بندی داراییها می باشد.
بدهی های طبقه بندی شده به صورت بدهی های عادی است که تعهد می کند پرداخته شود در یک سال یا در یک دوره حسابداری. این بدهی هایی که معمولاً پرداخت می شوند، بدهی های عادی می باشند. مثالهایی از بدهی های عادی، مثل بستانکاران، مالیات، حقوق پرداختنی (چنانچه بدهی تعهد آن در یکسال باشد).
مشاهده فهرست مقالات حسابداری 
نوشته شده در 27 مهر 1400
یک تحقیق پر محتوا و عالی به صورت رایگان در اختیار شما محقق عزیز قرار گرفت، لطفا نظرت جهت تزریق انرژی مثبت به بنده اعلام کن 🙂